Plastic 1

In hartje centrum van Amsterdam mogen wij tweemaal per week, op zeer ongelukkige tijdstippen, onze vuilniszak buiten zetten. Doen we dat te vroeg of te laat, riskeren we een enorm hoge boete. Lastig, maar terecht. Ik ben blij dat manlief bereid is om de wekker te zetten en op deze gepermitteerde tijden ons zakje naar de stoeprand te zeulen, want ik ben niet zo moedig op de tijdstippen dat de zon nog moet opkomen.

Omdat wij voorbeeldige burgers zijn scheiden wij ons afval, voor zover mogelijk, wat als bijkomstig voordeel heeft dat onze vuilniszak zich maar langzaam vult. Een bezoekje aan de supermarkt betekent ook tegelijkertijd even papier en glas wegbrengen in de daarvoor bestemde containers aan de overkant van de straat. Dat is werkelijk geen enkele moeite en zit al lange tijd vastgebakken in onze rituelen. In een hoekje van de keuken vormen zich in de loop van de week verschillende hoopjes glas en papier. Flessen waar wijn, azijn of soja in hebben gezeten, jam, - mayonaise, - mosterdpotjes, kranten, tijdschriften, lege enveloppen, doosjes, wc-rolletjes en diverse verpakkingen etc. Om het een beetje goed te maken met manlief, neem ik deze taken voor mijn rekening.

En toch, zo voorbeeldig zijn we nu ook weer niet, want hoewel glas en papier scheiden echt prima werkt, gaat het met ons plastic een beetje minder consequent. Sommige weken gaat het heel goed, maar soms ben ik ook gewoonweg te gemakzuchtig. Zeker als de vuilnis-ophaaldag eraan zit te komen wil ik nog wel eens kiezen voor luiigheid. Daarbij, plastic verpakkingen waar etenswaren hebben ingezeten, kunnen ook behoorlijk gaan stinken, zeker nu, zo in de zomer. En weg is weg, opgeruimd staat netjes.

Tegelijkertijd had ik ook het idee, dat ons plastic verbruik reuze meeviel. Wij zijn namelijk hele verstandige mensen. We drinken geen frisdrank, de tijd van de rietjes zijn wij voorbij, wegwerpservies gebruiken wij niet, we zitten niet meer (en nog niet) in de luier-fase, we kopen geen verpakte appels en we nemen onze eigen (stoffen) boodschappentassen mee als we naar de Appie of de markt gaan.

Vandaag deed ik een steekproef om mijn eigen gelijk te bewijzen. En dit is de oogst van vandaag, die ik net in de plastic-verzamel-container heb gedumpt;

Het zakje van de rucola,

het zakje van de trostomaten (+ kartonnetje in de papierbak)

het bakje van de pesto,

de koekjesverpakking bestaande uit drie delen waarvan twee van plastic en een kartonnen doosje en dit alles voor 10 koekjes die nu in een luchtdichte trommel zitten,

de verpakking van een zalmmoot,

het zakje van het ANWB-tijdschrift,

een bakje van de kwark,

het bakje van de pitloze druiven,

verpakking van een halogeenlampje, deels plastic, deels karton

en de verpakking van 3 keukenrollen.

En ik maar denken dat we niet veel plastic verbruiken. Ik ben hier best van geschrokken.

Bewustwording is stap één, en die stap heb ik gezet. Straks manlief maar weer lief aankijken of hij morgen de wekker maar weer extra vroeg wil zetten. De ophaaldag komt er weer aan. De zak, nu zonder papier, glas én plastic mag weer aan de straat. De zak van plastic…