Semi permanent (1)

Een rollertje plakband, daar was ik naar op zoek. Niet heel bijzonder, maar ik stelde wel belachelijk hoge eisen aan mijn simpel rolletje plakband. Geen merkloze rol voor mij, ik wilde er een van 3M. En dan niet die groene verpakking, nee, de blauwe moest het zijn. De semi- permanente. Ik ging niet voor minder.

Nu woon ik redelijk centraal in een best grote stad, maar waar kon ik bij mij in de buurt een semi- permanent-, 3M-, in blauw doosje-, rolletje plakband vinden.

De eerste winkel die mij te binnen schoot was V&D. Al snel bleek dat het filiaal waar voorheen boeken, kantoor- en computer benodigdheden verkocht werden was gesloten. Door de ramen heen wierp ik een blik op de restanten van inmiddels gedemonteerde kasten, balies, presentatie- en verpakkingsmaterialen. Een triest gezicht. De afdeling bleek naar de overkant verhuisd. Ik liet mij naar boven rollen, naar de vierde verdieping. Volgens mij was ik nog nooit zo ver en zo hoog geweest in V&D. Ik daalde al snel weer onverrichte zaken weer af naar de begane grond. Geen plakband, geen kantoorbenodigdheden, helemaal niks. In een klein hoekje op deze verdieping waren een paar medewerkers de boel nog aan het uitpakken en inrichten. Het zag er een beetje wanhopig uit. De hele winkel straalde triestigheid uit. Versleten vloer, koude verlichting, opgestapelde spullen, niet echt een omgeving waar ik in de mood kwam om langer te blijven dan nodig was. Zelfs de gebloemde jurkjes hingen verwelkt op een hangertje.

Wat is er toch gebeurd met de Vroom & Dreesmann? Binnenkort is misschien het warenhuis uit ons straatbeeld verdwenen. 130 jaar geleden opgericht door twee zakenpartners die later ook zwagers werden. Toch een raar en beetje verdrietig idee.

Maar ja, ik kan nu wel gaan piepen, maar zelf ben ik ook een beetje verantwoordelijk voor deze ondergang. Niet in mijn eentje natuurlijk, blijkbaar hebben vele mensen met mij verstek laten gaan om te regelmatig winkelen bij dit warenhuis. Want de tijd dat ik er schoolspullen kocht voor een nieuw schooljaar ligt toch al enige tijd achter mij. De Hema was nog niet zo hip, de Bijenkorf was alleen in andere steden dus onbereikbaar, de kantoorboekhandel was saai, dus V&D was the place to be. Het uitzoeken van kaftpapier, schriften, Pritt-stift, Typex, pennen en natuurlijk de schoolagenda was een serieuze aangelegenheid en nam uren in beslag. De Rijam agenda met de nieuwste popplaatjes, songteksten en strips was toch wel de belangrijkste aanschaf. De agenda werd in de loop van het schooljaar dikker en dikker. Uiteraard niet van het wel- of- niet genoteerde huiswerk en het lesrooster, maar briefjes, stickers, uitgeknipte plaatjes van nog meer popgroepen en songteksten uit de Hitkrant werden er in verzameld. De pagina’s van de agenda werden diagonaal dubbel gevouwen zodra er weer een schoolweek afgewerkt was. Die week kwam dan gelukkig nooit meer terug en maakte duidelijk dat een vakantie weer dichterbij kwam. Tegen het einde van het schooljaar was de agenda zo’n onmogelijk volumineus object geworden, dat er bijna geen boeken meer paste in de ‘pukkel’.

Rijam, zag ik op de website, maakt nu trouwens oersaaie ‘bureau-, zak- en plan agenda’s.
Toen ik weer met een hoofd vol nostalgie naar huis wandelde, vond ik uiteindelijk het semi- permanent-, 3M-, in blauw doosje-, rolletje plakband in een degelijke kantoor-benodigd-heden-winkel. En ja, Vroom & Dreesmann? Ik hoop dat Willem en Anton vanaf een wolkje daarboven niet te verdrietig zijn dat ze net als mijn plakband semi- permanent  bleken te zijn.