Dana Lixenberg Imperial Courts

Ruim 25 jaar geleden, 27 en een beetje om precies te zijn ontmoetten wij Cyril Lixenberg. Ik weet niet zo goed wat ons bezielde maar wij trokken de stoute schoenen aan en hebben contact met hem gezocht en hem gevraagd of hij een klein kunstwerkje wilde maken voor ons huwelijk. Wij wilden graag op deze dag de mensen die ons heel dierbaar waren, op die voor ons zo belangrijke dag een klein aandenken geven. We werden uitgenodigd in zijn atelier in hartje centrum. Wat een ontzettend sympathieke man. We legden uit wat wij voor ogen hadden en hij wilde dat wel doen. Zo’n groot kunstenaar die de tijd nam om mee te denken, dat was echt ongelooflijk. Later zijn we nog eens bij hem thuis geweest en hebben ook kennis gemaakt met zijn lieve vrouw.

Hij maakte voor ons hele kleine zeefdrukjes, elk kunstwerkje bestond uit twee delen. ‘Compatible Forms’ heet het. Zijn filosofie over het huwelijk, dat twee individuen samen het leven gaan delen, aanvullend op elkaar werken, maar niet uit het oog moeten verliezen dat ze ook zichzelf moeten kunnen blijven ontwikkelen. Een mooi wijze en inspirerende gedachte. Uiteraard nodigden we hem en zijn vrouw uit op onze trouwdag en ze kwamen. Ook hadden ze een geweldig cadeau meegenomen namelijk de werktekening, mooi ingelijst, die het hele denk- en ontwerpproces van de ‘Compatible Forms’ visualiseerde alvorens tot het eindresultaat te komen. Het maakte diepe indruk op ons.

Voor ons zal Dana Lixenberg dus altijd ‘de dochter van’ blijven. Voor ons zijn deze twee namen onlosmakelijk met elkaar verbonden.

Ook Huis Marseille roept bij ons bijzondere gevoelens op omdat zoonlief daar alweer heel wat jaartjes geleden, tijdens zijn middelbare schoolperiode, heeft ‘gehangen’ als afsluiting van een prijsvraag voor fotografie over ‘fancultuur’. En ja, hij had de eerste prijs.

Nu neemt dus ‘onze’ DanaLixenberg in ‘ons’ Huis Marseille ons mee naar Imperial Courts. We worden meegezogen in het leven van de mensen, we maken er onderdeel van uit, we voelen met hun mee, we leren ze kennen. We voelen de spanningen, de criminaliteit, de verveling die in deze getto wijk bij Los Angeles de boventoon voert. Maar ook de feestjes en spelende kinderen. Niet alleen de foto’s zijn indringend maar ook de film, die in het souterrain wordt vertoont is zeer de moeite waard. De bewoners vormen niet alleen door hun huidskleur maar ook vaak door hun kleding een kleurrijk contrast met de vale turquoise huizen, de afgebladderde witte luiken en tralies en de intens blauwe lucht. Op de achtergrond het eeuwige lawaai van de snelweg en sirenes.

Door middel van film, fotografie en audio opnames neemt Dana Lixenberg ons mee en toont ons haar bevindingen over de afgelopen ruim twintig jaar. Het moet een ongelooflijke ervaring zijn om het vertrouwen te kunnen winnen van de bewoners van Imperial Courts waardoor ze de buurt met haar bewoners heeft kunnen vastleggen. Mooi zijn ook de beelden als ze met de bewoners samen het resultaat bekijkt van haar project, dat 22 jaar duurde. Gek idee eigenlijk dat niet eens zo heel lang nadat wij haar vader beter leerden kennen, zij aan dit project begonnen is.

Tot en met 6 maart 2016

Huis Marseille

Keizersgracht 401, 1016 EK Amsterdam

www.huismarseille.nl/tentoonstelling/dana-lixenberg