We waren een kast in elkaar aan
het zetten in de nieuwe kamer van zoonlief. Omdat hij een zolder verdieping
heeft is het hoogste punt ongeveer vier meter. Om de ‘Ikea Hack’ goed op te
bouwen bleek er een steiger nodig te zijn. We knutselden dus, alvorens de kast in
elkaar te zetten een stellage die ervoor moest zorgen dat we ook het hoogste
puntje konden bereiken. Deze constructie nam de rest van de hele kamer in
beslag. Ik klom op een van de hoogste stangen van dit zelf bedachte bouwwerk, in
de nok van de zolder om de werkzaamheden in goede banen te leiden. Heel relaxed
schommelde ik heen en weer, totaal geen hoogtevrees, waar ik normaal gesproken nog wel eens last van kan hebben. Ik keek rustig toe
hoe man- en zoonlief plank voor plank naar binnen sjouwden en de kast langzaam
vorm begon te krijgen. Ik gaf van bovenaf aanwijzingen. Wat een teamwork! Gewapend
met de gebruiksaanwijzing die uit 163 pagina’s bestond en die we combineerden met onze eigen hacking, plintjes, planken en
frontjes, schroeven, greepjes, inbussleuteltjes, van die malle houten palletjes
en het nodige gereedschap hadden we er alle vertrouwen in dat er een uurtje
later een prachtige kast zou staan die de hele wand tot aan het plafond zou
vullen.
Niets bleek minder waar. De kast
paste van geen kanten, de kleur viel tegen, te breed, te laag, te weinig
gereedschap bijgeleverd, werkelijk alles wat er mis kon gaan, ging mis. Ergernis
alom. Ondertussen begon de steiger steeds vervaarlijker te wiebelen en tijdens
mijn duikvlucht met losse kast onderdelen, stellage en al, donderde ik vier
meter naar beneden richting harde vloer. Ik schrok wakker van het kabaal dat er
niet was.
In iedere fase van hun leven hebben onze kinderen ons wel eens wakker gehouden of gemaakt. Met baby gehuil, later met giechelende vriendinnetjes of vriendjes die tijdens een logeerpartijtje vonden dat Lego bouwwerken ook ’s nachts onderhouden moesten worden. En weer later op niet nader te noemen tijdstippen pogingen doen geruisloos thuis te komen (zo lief dat ze rekening met ons hielden door het raam, omdat onze voordeur zo klemde) na een avondje stappen om vervolgens het hele huis met de geur van gebakken eieren te vullen. Met een mix van schrik, ingehouden lach en irritatie lagen wij dan klaarwakker te wachten totdat de rust weder keerde in huis. Maar dat de kinderen mij wakker zouden maken in ons ‘empty nest’ had ik niet zien aankomen. Of was het toch Ikea?
Ach, er is natuurlijk al veel gezegd en geschreven over Ikea, tot aan conferences aan toe. Het is echt een goede winkel, ze hebben mooie en fijne spullen, zelfs de koffie is prima, maar je moet er wel voor in de stemming zijn. Je moet je even schrap zetten voordat je besluit de volledige winkelroute te volgen en je niet laten verleiden om de short-cuts te nemen, want je weet nooit helemaal zeker of die je uiteindelijk toch niet misleiden. Dat je denkt, hé, was ik hier nu net ook? Dan manoeuvreren bij de kassa, snel nog een potje Gravalax scoren, vervolgens bij de auto komen en alles mee te zien krijgen. Achterbank plat, geen zicht meer hebben in de spiegels en maar hopen dat je geen onverwachte bewegingen moet maken tijdens het rijden, omdat je anders ter plekke een fikse nekslag krijgt van Billy, Malm of Lönset. Dan alles respectievelijk naar 1 en 3 hoog moeten sjouwen. En er dan dus achter komen dat het echte werk nog moet beginnen. Met alle gevolgen van dien, dus.
In iedere fase van hun leven hebben onze kinderen ons wel eens wakker gehouden of gemaakt. Met baby gehuil, later met giechelende vriendinnetjes of vriendjes die tijdens een logeerpartijtje vonden dat Lego bouwwerken ook ’s nachts onderhouden moesten worden. En weer later op niet nader te noemen tijdstippen pogingen doen geruisloos thuis te komen (zo lief dat ze rekening met ons hielden door het raam, omdat onze voordeur zo klemde) na een avondje stappen om vervolgens het hele huis met de geur van gebakken eieren te vullen. Met een mix van schrik, ingehouden lach en irritatie lagen wij dan klaarwakker te wachten totdat de rust weder keerde in huis. Maar dat de kinderen mij wakker zouden maken in ons ‘empty nest’ had ik niet zien aankomen. Of was het toch Ikea?
Ach, er is natuurlijk al veel gezegd en geschreven over Ikea, tot aan conferences aan toe. Het is echt een goede winkel, ze hebben mooie en fijne spullen, zelfs de koffie is prima, maar je moet er wel voor in de stemming zijn. Je moet je even schrap zetten voordat je besluit de volledige winkelroute te volgen en je niet laten verleiden om de short-cuts te nemen, want je weet nooit helemaal zeker of die je uiteindelijk toch niet misleiden. Dat je denkt, hé, was ik hier nu net ook? Dan manoeuvreren bij de kassa, snel nog een potje Gravalax scoren, vervolgens bij de auto komen en alles mee te zien krijgen. Achterbank plat, geen zicht meer hebben in de spiegels en maar hopen dat je geen onverwachte bewegingen moet maken tijdens het rijden, omdat je anders ter plekke een fikse nekslag krijgt van Billy, Malm of Lönset. Dan alles respectievelijk naar 1 en 3 hoog moeten sjouwen. En er dan dus achter komen dat het echte werk nog moet beginnen. Met alle gevolgen van dien, dus.
Overigens was ik blij met onze eigen
diepte investering, makkelijk en geruisloos te monteren …..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten