Een requiemroman.
Er zijn van die boeken die in je gedachten blijven, soms jarenlang. Dit is er een van. 
Op Eerste Pinksterdag
2010 verongelukt Tonio door een verkeersongeval. Een jaar later ligt dit
aangrijpende boek, geschreven door zijn vader, in de boekwinkel. Hij probeert
de laatste momenten van het leven van zijn zoon zo minutieus mogelijk te
reconstrueren. Tegelijkertijd blikt hij terug, geholpen door een dagboek met aantekeningen
van zijn jeugd. Het gaat over het ergste wat een mens, een ouder kan overkomen.
Het gaat over de worsteling van radeloze ouders die leven met slechts
herinneringen aan hun zoon. Het gaat over schaamte, schuld en trots. Ook als je
zelf geen kinderen hebt, niet in Amsterdam woont en dus alle plekken kent die
van der Heijden beschrijft, als je niet zelf regelmatig langs de plek des
onheil fietst, zal dit aangrijpende boek je naar de keel grijpen door de
indringende schrijfstijl van deze machteloze vader. Het heeft indertijd veel
publiciteit gekregen en is bekroond met veel prijzen. Binnenkort schijnt er een
verfilming van het boek te komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten