Smint is niet zo smart

Musea zijn hartstikke leuk, museumshops zo mogelijk nog leuker. De meest prachtige kunstboeken fraai vormgegeven zijn een mooi souvenir van een bezochte expositie. Maar in deze shops zijn het niet alleen de boeken die moeilijk zijn te weerstaan.  Opschrijfboekjes met een bijzondere kaft, soms servies of sieraden, sjaals, pennen enzovoort en zo voort.

Allemaal fijne hebbedingen. Een aantal jaren geleden deden wij in zo’n inspirerende shop een diepte- investering in een buitengewoon origineel blikje. Er zaten pepermuntjes in. Deze waren in no-time op…..

Niet getreurd, het blikje bleef in mijn tas, tezamen met de herinnering. Iedere keer als ik het in mijn handen heb, heb ik even een korte flash back flits dat ik ons gezin weer op dat zonnige plein zie staan, met z’n allen graaiend in dat blikje, smachtend naar een verfrissend pepermuntje. Met op de achtergrond dat enorme voor eeuwig (hoewel, er zit schot in…) in de steigers staande gebouw. Toch leuk zo’n souvenir. Het zit nog steeds in mijn tas. Ik vul het af en toe met een nieuwe voorraad pepermuntjes. Met Smintjes. Deze zijn zo pittig dat ik ze wel heel verfrissend vind, maar niet echt heel lekker. Ik doe er dus lekker lang mee. Dat is maar goed ook, want iedere keer als ik ons originele vakantie- souvenir- blikje vul met Smintjes ben ik verbijsterd over de hoeveelheid verpakking en dus plastic daarbij komt kijken. Twee doosjes met een ingenieuze druk/ knijp verpakking, die op hun beurt individueel verpakt zitten in een folie, die op hun beurt weer verpakt zitten in een zakje. En dat alles voor een ieniemienie hoeveelheid pittige niet eens hele lekkere synthetische suikerpillen (geen enkel ingrediënt heeft een naam die normaal uit te spreken valt). Kan dat niet simpeler? Gewoon in een klein zakje? Kan Smint niet zelf een leuk blikje maken en de mogelijkheid bieden tot zelf navullen? Zo moeilijk moet dat toch niet zijn?

Tijdens een autoritje, treinreis, wandeling of na het eten, als ik een greep doe naar De Smint uit Het Blikje, voel ik niet alleen meer de fijne herinneringen, maar ook de groeiende berg plastic en sinds kort eigenlijk ook een beetje de chemische bijsmaak. Das toch jammer.

Misschien moet ik het blikje maar een hele andere bestemming geven. Misschien potloodslijpsel…… Of gum restjes…… Maar als mijn I Phone oortjes erin passen, mag Het Blikje lekker in mijn tas blijven. Ik ga het meteen proberen…… Muziek werkt ook heel verfrissend……
Ik zal dit berichtje naar Firma Smint sturen. Mocht ik ooit een reactie krijgen, laat ik het zeker weten!