Apotheek

Laatst stond ik bij de apotheek om een doosje pillen te halen voor manlief. De persoon voor mij leek bijna klaar met zijn toch al moeilijke boodschap maar wilde op de valreep toch wel nog even weten waarom hij de pillen niet mocht doorslikken, maar moest laten smelten op zijn tong. Dat moest uitgezocht worden, maar de alwetende persoon van de apotheek was net met pauze en even een wandelingetje aan het maken. De bijna-alwetende persoon achter de balie moest het dus op een andere manier uitzoeken en dat kostte nogal wat tijd. Eenmaal aan de beurt stond mijn eigen boodschap al in een papieren zakje klaar en ik stond huppakee (hmmm, beetje beladen woord sinds deze week) zo weer buiten met het benodigde. Ook heb ik dit gevoel als ik bij een bankfiliaal, een mobiele telefoonwinkel (ok, dit komt niet zo heel vaak meer voor) of als ik in de rij bij de kassa sta. Moeilijke vragen of een artikel nu wel of niet in de aanbieding is, pinpas kwijt, barcode niet te vinden, het dekseltje van de slagroom lekt en het liefst al deze problemen tegelijk. Toeristen krijgen van de kassière een geduldige uitleg dat wij alles afronden op vijf cent, dus dat ze niet opgelicht worden als ze geen een, twee of drie eurocent terugkrijgen. Of in een koffietentje bestelt de persoon voor mij een café macchiato met glutenvrije sojamelk op basis van amandelen, wel graag mager, maar met een scheutje maple syrup in een middelgrote beker om mee te nemen. En dan nog graag een veganistische smoothie met biologische selderij in plaats van spinazie en of de munt vervangen kan worden door rauwe kokos en chia zaad?

'Voor mij graag een zwarte koffie.' Klaar.
Bij een telefonische helpdesk probeer ik tijdens het wachtmuziekje te fantaseren wat voor ingewikkelde dingen al die andere mensen vragen terwijl ik aan het wachten ben. Bijvoorbeeld, 'waarom print mijn printer strepen' of 'ik heb nu twee keer een factuur gekregen, maar ik heb maar een ding besteld en overigens nog steeds niet ontvangen'. Mijn vragen lijken daarentegen altijd simpel te beantwoorden, dus heb ik het gevoel dat ik altijd maar kort tijd vraag van de medewerkers. De enkele keer dat ik bij de huisarts kom, zit ik lang in de wachtkamer, maar heel kort in de spreekkamer. Binnen no time sta ik dan weer buiten met een receptje dat ik dan weer bij de apotheek kan gaan 'verzilveren' voor een tabletje wat ik moet laten smelten op de tong.