18 december 2015

Librije’s Zusje

Om te voorkomen dat er misverstanden ontstaan, wil ik direct een ding duidelijk stellen; ik ben dol op mijn zus. Echt, ik zou met niemand willen ruilen, voor geen goud. Alleen…… Laatst kregen wij de kans om op bezoek te gaan bij de zus van Librije.


Je zal toch maar zo’n zus hebben. Ik moet zeggen, dat is wel een hele ervaring. Al bij binnenkomst in het statige pand aan de Herengracht worden we welkom geheten door wel vier strak- in- het- pak gehesen dames en heren. De jassen worden aangenomen en we worden met de lift naar het souterrain begeleid waar het restaurant is gelegen. De inrichting is een beetje saai en zakelijk. Het uitzicht op de prachtige verlichte binnentuin maakt wel weer veel goed. Aan tafel wordt ons verzekerd dat we vanavond alle zorgen, regen en andere obstakels mogen vergeten en alleen nog maar hoeven te genieten. Tezamen met het champagne aperitief komen de heerlijkste amuses, verfijnde kleine hapjes die eruit zien als kleine cadeautjes. Bijna zonde om op te eten zo mooi.  De menukaart laat ons kiezen tussen à la carte, of een menu. Om niets te hoeven missen kiezen we voor het menu. Zeven gangen, zeven schilderijtjes op een bord, zeven smaaksensaties, zeven verrassende combinaties, zeven keer subtiel gekruid, zeven gerechtjes die smelten op je tong, zeven verfijnde overgangen van vis, vlees, wild, vegetarisch en zoet. Jonnie kijk vast via Skype mee in de keuken. Dit alles uiteraard vergezeld van perfect bijpassende wijnen. Thérèse doet haar naam eer aan. De bediening is vriendelijk maar ook een beetje formeel. Ze doen echt hun best om alles zo soepel mogelijk te laten verlopen en de gasten een heerlijke avond te bezorgen. De uitleg bij de gerechten is prima. De sommelier is aanstekelijk enthousiast.
Klein minpuntje; tot drie keer toe hadden wij aangegeven dat er een cacao allergie was, bij de reservering via internet, bij de telefonische bevestiging en bij het bestellen van het menu. Dan is het toch jammer dat het dessert onder een laag cacao poeder ligt en dat er bij de espresso bonbonnetjes worden geserveerd.  Bij een restaurant met twee sterren verwacht je toch anders.
Dan sta je de volgende dag in de supermarkt iets te bedenken om te koken. Alles lijkt dan zo banaal. Die zeven gangen klinken volledig onhaalbaar. Dan maar zes ingrediënten in de hapjespan. Zes gangen in één pan…, mandarijntje toe….. en dat maakt zeven….
By the way, mijn zus doet absoluut niet onder voor een sterrenkok!

Librije’s Zusje

Geen opmerkingen:

Een reactie posten